Daar zit ik dan, een fase achter de rug, of ik zit er nog middenin. Een fase waarin ik me afvroeg of ik eigenlijk wel blij was met waar mijn intuitie met allemaal heen had gebracht.
Afgelopen jaren waaren best pittige jaren waarin ik snel in extremen belandde.
"Ik moet NU naar thailand"
"Ik mediteer elke dag en eet bijna alleen maar rauw voedsel"
"Ik laat mijn studie natuurgeneeskunde na 2,5 jaar los terwijl de studie in totaal 5 jaar is en ik niet weet hoe het allemaal verder gaat nu"
"Ik start een dure opleiding met een volledige ja maar zo weinig verstandelijke onderbouwing erachter"
"Ik moet eerst mijn vorige levens helen voordat ik vrij en blij in het nu kan zijn"
"Ik laat vroegere vriendschappen gaan want 'het past niet meer'"
enz enz
Owww ik had de mij van toen zo graag vol liefde geknufffeld met de kennis die ik nu heb. Het was allemaal niet bepaald makkelijk.
Ik bewoog naar een hele andere versie van mezelf wat op een bepaalde manier ver van mezelf af lag. Wat deed ik eigenlijk in die spirituele wereld vroeg ik me later dan ook af. Het is een tijd geweest waarin ik met op en top high on life kon voelen maar ook heel depri en alleen op de wereld. Ik raakte verder verwijderd van naaste vrienden en familie en dat is waar ik veel spijt van heb gehad. (Nu is het weer allemaal fijn en gezellig :)
Want juist je naasten zien en reflecteren zoveel aan je en kennen je al je hele leven. Die hebben dus zeker nuttige dingen te zeggen waar ik in eerste instantie niet naar wilde luisteren.
Het was te 'aards' vond ik en ik was ervan overtuigd dat ik voor eens en altijd naar deze nieuwe realiteit die ik had gecreeerd zou vertrekken. Míjn eigen wereldje... En als een puber zette ik me af tegen dat wat ik al kende...
Ik merkte langzamerhand dat ik automatisch weer toegetrokken werd naar de vertrouwdheid en warmte van wie ik al was. (ik dacht; o nee, ik ga nu 'terug' en dat is 'slecht'. maar ook de gedachte; maar past dit niet gewoon beter?)
Ik wilde terug in de vrijeschool wereld, de warmte en geborgenheid. En ik merkte dat ik blijer werd toen ik me minder ging bezighouden met spiritualiteit. En die blijheid... moeten we dat niet volgen? want die wijst de weg.
Intuitief heb ik dus beslissingen gemaakt waarvan ik denk dat het me zo veel verder van mezelf afbracht. Ik vroeg me af; 'heb ik dan grote fouten gemaakt??' en kan ik dat gevoel dan nu wel vertrouwen... stof tot nadenken, voelen en wakker liggen ;)
Maar de puzzelstukjes dalen al in van de hoe wat waarom... Want hoe weet je dat je wil wat je altijd al had als je niet een hele andere wereld hebt ontdekt??
Via een omweg terugkeren naar huis maakt je een stuk wijzer dan geneens de voordeur uitstappen.
De verdieping die afgelopen jaren mij gegeven hebben zullen me hoe dan ook dienen. Het is constant verzachten in dat wat er op dit moment aanwezig is. Met heldere ogen ernaar kijken en de beslissing maken die nu het meest kloppend voelt. Dat kan tegenstrijdig zijn met wat je dacht dat je zou willen en dat is oke. Dat is ook de overgave aan het leven. Durven loslaten en thuiskomen. Elke dag weer keuzes durven te maken.
Want waar word je echt blij van?
Je hoeft niet nu al je trauma op te lossen. Het leven is geen to do list maar een avontuur vol pieken en dalen die iedereen herkent.
En de vraag is ook; wat ga ik dan doen met mijn bedrijfje? ik ga door maar zal me niet gaan focussen op het vooral spirituele aspect met vorige levens/tijdlijnen/channelen etc, maar op een stuk van het nu.
Leven vanuit een vertrouwen en voelen wat er past en wat niet. En ook fysieke en emotionele klachten. Energietransmissies zijn nog steeds hartstikke waardevol waarin er zoveel moois kan gebeuren.
Een ervaring met een nieuw smaakje. Tonke met beide benen op de grond en passie voor leven vanuit overgave, zachtheid en warmte.
Ideaal als je je misschien wat verdwaald voelt of door de bomen het bos niet meer ziet. Ik ben er graag voor je om de stevige wegwijzer te zijn. Want je weet het wel, dat wat voor jou werkt... maar misschien is het wat ondergesneeuwd.
warme knuffels,
Tonke
ps; deze madala was ik gisteren gaan kleuren. Perfecte bezigheid voor een regenachtige dag en zo verwarmend en fijn om te doen. Aanrader 🫶
Comments